Ontdek de natuurfotografie van Maayke Klaver
De magie van de alledaagse natuur
Meekijken met Bibi Veth
Voor ons zit Bibi. Ze is een timide vrouw. Maar de blik in haar ogen verraadt dat ze kijkt als een ervaren fotograaf: een stille powervrouw. Haar carrière begon in een heel andere bedrijfstak. Ze studeerde namelijk Nederlands en een logische stap na haar studie was dat ze terecht kwam bij een magazine. “Het was een online magazine,” legt Bibi uit. “Hier werkte ik als eindredacteur. We werkten veel met andermans foto’s en beeldbanken, en ergens dacht ik: dit moet anders kunnen.” Fotografie zit bij haar in de familie; zo geeft ze aan dat haar oom en haar opa fotografeerden, maar zelf pakte ze die camera veel later op. Het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan.
Bloed, zweet en tranen
Bibi nam haar eerste spiegelreflex over van een collega. Maar ja, bij zo’n ingewikkeld apparaat hoort natuurlijk ook een gebruiksaanwijzing. Je kan dan nog wel oog hebben voor detail, maar als je de techniek niet beheerst, mislukt je foto alsnog. “Gelukkig werkte ik met een paar tech-nerds die wel veel ervaring hadden met een professionele camera dus ik vroeg om hulp. De grappige twist uit dit verhaal is dat de mannelijke collega die ik om hulp vroeg, uiteindelijk mijn man is geworden!” Met veel geïnvesteerde uurtjes, of zoals hoe Bibi het zelf zegt: “bloed, zweet en tranen, YouTube kijken, falen, falen en nog eens falen”, is fotografie haar beroep geworden.
Licht, compositie en kleur
“Fotografie is in mijn optiek meer dan alleen het schieten van een leuk plaatje. Want heel eerlijk, iedereen kan op een knopje drukken,” zegt ze en ze neemt een slok van haar koffie. “Wat naar mijn mening een foto echt sprekend maakt, is onder andere een combinatie van licht, compositie en kleur. Maar dan ben je er nog niet, want daarna begint het echte werk. Wat wellicht voor sommige puristen vloeken in de kerk is, is nabewerking misschien nog wel belangrijker dan de foto an sich. Hiermee kun je als fotograaf je eigen stempel drukken en je onderscheiden van de rest.”
Bibi heeft een eigen stijl. In haar werken zien we de landschappen met een wijds uitzicht en een groot contrast in het kleurgebruik. “Ik vind het lastig om mijn eigen stijl te omschrijven,” begint ze. “Ik houd van kleurrijk, veel helder licht en een flink contrast waarbij zwart ook wel echt zwart is. Het moet knallen, vind ik.”
Leiden door mijn gevoel
In het dagelijks leven doet Bibi eigenlijk iets anders dan het fotograferen van landschappen. Al sinds 2012 werkt ze als freelance fotograaf en inmiddels mag ze onder andere het Rijksmuseum, Gemeente Haarlem en de Haarlemse Philharmonie onder een van haar vaste klanten rekenen. Voornamelijk maakt ze voor hen in opdracht portretfoto’s en fotoreportages. Wat ze doet, doet ze goed en ze zorgt er altijd voor dat het plaatje volledig klopt. “De rode draad in mijn werk is dat ik mij te allen tijde laat leiden door mijn gevoel, of het nou een portret, reportage of een natuurplaatje is. Natuurlijk heb ik bij alles wat ik schiet wel een idee van hoe het eindresultaat ongeveer zal gaan worden, maar ik weet het nooit 100% van te voren. Ik heb al zo vaak gehad dat ik een heel plan uitgedacht had en dat het uiteindelijk allemaal heel anders verliep. De perfecte foto hangt natuurlijk af van allerlei factoren.”
Fotografievirus
Naast fotograferen houdt Bibi ook van reizen en sporten. “En het liefst nog een combinatie van die drie. Slaapverwekkende strandvakanties zijn niet aan mij en mijn partner besteed. Het liefst doen wij meerdaagse tochten te voet en bepakt met rugtas door de bergen.” Enkele jaren geleden bewandelden ze de Te Araroa, een 3000 kilometer lange tocht van het meest noordelijke, naar het meest zuidelijke puntje van Nieuw Zeeland. En daar deden ze ruim vier maanden over, beleefden spannende avonturen en sliepen ze gewoon in een tentje in de wildernis. Super stoer toch?! Vanzelfsprekend is het voor Bibi en haar liefde dat ze dan hapklaar met de camera in aanslag op pad gaan. Want tja, het fotografievirus zit er bij beiden toch wel echt in. “Ik bereid hierin nooit iets voor maar laat me vooral leiden door mijn gevoel. Ik fotografeer wat ik mooi vind om te delen en dat zijn voornamelijk de bijzondere landschappen en mooie situaties waar we dan spontaan op stuitten.”
Old Man of Storr
Als we haar vragen naar haar favoriete beeld, dan gaat ze met haar wijsvinger naar haar kin en rollen haar ogen bedenkelijk naar het plafond. “Ehm… Ja, dat is toch wel *Old Man of Storr*. We stonden vrijwel boven op een berg en hadden een geweldig uitzicht. Schotland heeft sowieso een mooie natuur, maar Skye heeft iets magisch en ouds. Het is er onvoorstelbaar ruig en bijna altijd regenachtig. Die ochtend waren we extra vroeg opgestaan omdat we hier de zonsopkomst wilden fotograferen. Het was er echter Schots regenachtig en mistig. Desondanks klommen we toch maar omhoog. Je zou het niet zeggen, maar het is toch zeker een klim van een uur, en al helemaal als je net als wij overal stil gaat staan en een foto van maakt. Toen we uiteindelijk boven waren, brak de zon lang genoeg door om onder andere dit plaatje te maken. Op dat moment voelde ik mij echt de koningin te rijk. Het waanzinnige uitzicht maakt mij euforisch!”
